Σταυρός Φθιώτιδας

Ο Σταυρός βρίσκεται 7 χιλιόμετρα δυτικά της Λαμίας, δίπλα και βόρεια από την εθνική οδό Λαμίας - Καρπενησίου. Είναι χτισμένος στις πλαγιές των λόφων Κουκουβάγιας, και προπαντός του Κούκου, σε υψόμετρο 90 μέτρων. Αποτελείται από τρείς οικισμούς. Τον οικισμό του Σταυρού, της Νέας Βράχας και του Σιδηροδρομικού Σταθμού Λιανοκλαδίου.

Η αρχική ονομασία ήταν Μπεκή. Δημιουργήθηκε την Τουρκοκρατία από τις καλύβες των κολλήγων, τσοπάνηδων, επιστατών και υπηρετών του Οθωμανού ιδιοκτήτη του «τσιφλικιού Μπεκής» στην τοποθεσία Παλιοχώρι. Γύρω στα 1810 είχε περίπου 40 οικογένειες.

Τον Απρίλιο του 1821 έγινε μάχη στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου (σήμερα κοιμητηριακός ναός). Οι Τούρκοι για αντίποινα έκαψαν την εκκλησία και το χωριό και οι κάτοικοι διασκορπίστηκαν, «πήραν τα βουνά». Μετά την απελευθέρωση το 1833 το τσιφλίκι αγόρασε ο Ηπειρώτης Δημήτριος Κεμπρέκος από τον Ιζέτ μπέη, γιό του Δερβίς Λουμαλάχ. Από το 1855, έτος θανάτου του Κεμπρέκου, αρχίζει η πώληση των μεριδίων των απογόνων του σε ντόπιους κατοίκους αλλά και ξένους. Το 1920-1930 έγιναν απαλλοτριώσεις κι έτσι όλοι οι κάτοικοι έγιναν ιδιοκτήτες γης. Παράλληλα από Μπεκή μετονομάσθηκε σε Σταυρό το 1927 επί προεδρίας Ηλία Μητράκου.

Το 1960-64 έγινε αναδασμός και ακολούθησε αλματώδης ανάπτυξη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 έγινε η εγκατάσταση του οικισμού της Νέας Βράχας (αρχικά εγκαταστάθηκαν 150 οικογένειες). Παράλληλα εκπονήθηκε και το ρυμοτομικό σχέδιο του Σιδηροδρομικού Σταθμού Λειανοκλαδίου. Συνέπεια όλων αυτών υπήρξε η κατακόρυφη αύξηση του πληθυσμού. Στην απογραφή του 1961 καταγράφηκαν 714 κάτοικοι. Στην απογραφή του 2001 αυξήθηκαν σε 2.090.

Από το 1999 έως το 2010 υπήρξε Δημοτικό Διαμέρισμα του Καποδιστριακού Δήμου Λαμιέων. Το 2010 καταργήθηκε και εντάχθηκε στον νέο διευρυμένο Καλλικράτειο Δήμο Λαμιέων.